تاریخچه و فرهنگ

نام باکو از واژه ‌ای فارسی به نام بادکوبه شکل گرفته است ، که طبعا باد در آن به معنای باد است اما کوبه در آن به معنای کوبه ، کوبیدن و نظایر این ‌ها نمی باشد ،  خوب است بدانید کوبه یعنی شهر و بادکوبه یعنی شهر بادها  علت نامگذاری آن می ‌تواند وزش شدید باد هایی باشد که از دریای خزر می وزند که بسیار هیجان انگیز نیز می باشد ، اما ، خیلی‌ ها نیز معتقدند نام باکو از کلمه‌ قفقازی‌ الاصلِ بَک شل گرفته است ، همچنین بَک یعنی خورشید و معنیِ دیگرش هم طلا می باشد و نکته مهم اینجاست که توجهات از چه زمانی به باکو معطوف شد ؟ پاسخ آن در سال ١١٩١ میلادی است که زلزله آمد و شماخی ، پایتخت شروانشاهان نابود شد و باکو را به عنوان پایتخت انتخاب کردند. شروانشاهان یک سلسله‌ پادشاهی کوچک در ناحیه‌ قفقاز بوده است .

با سلطه‌ ترک‌ های سلجوقی بر ایران و بعد شمال ایران زبان رسمی و رایج مردم منطقه کم کم تبدیل شد به زبان ترکی که تا الان جای خود را حفظ کرده است و اگر در مورد زبان قبلی مردم این منطقه برای توریست ها سوال پیش آمده باید بگوییم که آن ‌ها آسیانی ‌زبان بودند ، بعد ها باکو جزوی از ایرانِ صفوی شد و نکته‌ مهم این است که به این منطقه آذربایجان نمی‌ گفتند ، آذربایجان پایین رود ارس قرار داشت و جایی که هنوز هم آن را آذربایجان می‌ خوانند و جزوی از خاک کشورمان ایران می باشد ، در قرن 16 میلادی حکومت عثمانی بیشتر قسمت‌ های قفقاز و از جمله آران که باکو نیز جزوی از آن بود و کشورهای گرجستان و ارمنستان فعلی را تحت تصرف خود در آورد ، اما این قسمت‌ ها توسط نادرشاه افشار مجدد باز گرفته شد و در نهایت به خاک ایران افزوده شد ، اما در زمان فتحعلیشاه قاجار که در بخشندگی اراضی  ایران به روس‌ ها سنگ تمام گذاشته بود ، این قسمت ‌ها، بر اساس عهدنامه‌ های گلستان و ترکمن‌ چای از ایران جدا شد و به دست روس ‌ها افتاد و دیگر جزوی از کشورمان بشمار نمی رفت ، در سال ١٩٩١ میلادی باکو اولین شهردار مستقل خود را تجربه کرد ، چون اتحاد جماهیر شوروی از هم پاشیده بود و در دسامبر ٢٠٠٠ میلادی هم شهر کهن باکو شامل کاخ شیروانشاهان و برج دختر به عنوان اولین جا در آذربایجان در لیست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت و این خود باعث شده است که سالیانه تعداد زیادی  توریست از سراسر دنیا به این مناطق سفر کنند .